Vervolgens kan een groep in de ‘Stormachtige’ (Storming ) fase terechtkomen. Je komt in deze fase terecht als je elkaar al wat beter hebt leren kennen. Je leert elkaars gedrag (her)kennen en merkt ook dat er verschillen zijn in gedrag, opvattingen en verwachtingen. Bij mijn reis naar Kenia/Tanzania kwamen we denk ik na een dag of 2 – 3 in deze fase. Je weet ondertussen beter hoe je reisgenoten zijn. Zijn ze meer stil en op zichzelf of zijn ze juist erg uitbundig en zoeken ze contact? Wie snurkt er en wie is er een ochtend- of avondmens? Wie helpt anderen bij het opzetten van de tentjes en de overige ‘klusjes’ en wie is liever lui-dan-moe? Wie is er handig of juist onhandig en wie denkt in oplossingen en wie ziet vooral problemen? Door deze verschillen kan het ook botsen tussen groepsleden. Iedereen heeft toch bepaalde verwachtingen bij zo’n reis en van de ander. Binnen zo’n groepsreis als die ik gemaakt heb zal je niet zo heel snel grote conflicten krijgen binnen de groep. Je bent slechts een korte tijd bij elkaar en iedereen zit toch in een speciale, positieve vakantiestemming. Maar onderlinge spanning en irritatie treed al wel op. 

Binnen een team of organisatie kan dat wel anders zijn. Daar ga je er vanuit dat je voor langere tijd bij elkaar bent en soms intensief zal moeten samenwerken. De conflicten kunnen dan dus ook groter en serieuzer zijn. Deze ‘storming’ fase wordt daarom ook wel de conflictfase genoemd. Het kan er soms emotioneel aan toe gaan en zaken kunnen persoonlijk worden. Bij grotere groepen zie je dat er zich binnen de groep kleineer groepjes gevormd worden. Conflicten horen nu eenmaal bij het dagelijks leven, en als er goed mee om wordt gegaan hoeven ze helemaal niet vervelend te zijn. Zolang ze maar open en eerlijk besproken worden en behoeften en verwachtingen goed worden afgestemd.